ΨΥΧΉ

Επικρατεί η άποψη ότι αυτό που μας δίνει ζωή, πνοή ή όπως αλλιώς μπορεί να ειπωθεί η δυνατότητα ύπαρξης ενός ανθρώπου, μιας ακτύνας, είναι η ψυχή. Εν πολλοίς είναι σωστή.

Να δούμε λοιπόν, τι ακριβώς είναι η ψυχή στην πραγματικότητα.

Κάθε οντότητα της πέμπτης διάστασης ύπαρξης, όπως έχουμε πει. με την προϋπόθεση ότι το επιθυμεί, στέλνει ενσαρκώσεις στα πεδία τα οποία είναι κατάλληλα διαμορφωμένα για τον λόγο αυτόν, δηλ. στους πλανήτες οι οποίοι φιλοξενούν τις ακτύνες, όπως η Γαία.

Η ψυχή είναι ένας μηχανισμός που αποτελείται από συμπυκνωμένη ενέργεια, είναι υλικός, δημιουργημένος σε άγνωστο, για εμάς, υπαρξιακό επίπεδο, όπως, επίσης από άγνωστη για εμάς, μορφή ύλης.

Κατέρχεται στις οντότητες της πέμπτης διάστασης που επιθυμούν την άνοδό τους σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης (διαστάσεις) και τίθεται στην διάθεσή τους προκειμένου, μέσω αυτής, να δημιουργήσουν και να κατευθύνουν μια ακτύνα.

Κάθε οντότητα διαθέτει δύο ψυχές. Μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να τις ενσαρκώσει ταυτόχρονα. (Σε επόμενη ανάρτηση θα δούμε τις προϋποθέσεις).

Αφού ολοκληρωθεί, στο πεδίο ενσάρκωσης, η διαδικασία αναπαραγωγής, όπως έχει ορισθεί, από την Δημιουργία, εισέρχεται στο σχηματιζόμενο φυσικό σώμα (έμβρυο) στο τέλος της τρίτης εβδομάδας και, έκτοτε, σταδιακά αρχίζει η δισκελής (ανάπτυξη φυσικού σώματος και νοητική, εξελικτική ροή) εξέλιξη των σταδίων ύπαρξης της ακτύνας, με πρώτο το εμβρυακό, κάτι το οποίο είναι καθορισμένο, για κάθε είδος, με βάση τις κρατούσες συνθήκες του πλανήτη -πεδίου.

Αυτές οι συνθήκες καθορίζουν τον χρόνο που χρειάζεται ώστε να αποπερατωθεί το εμβρυακό στάδιο και να επέλθει η γέννησή μας ή αλλιώς, η έναρξη του δεύτερου σταδίου.

Για την ανθρώπινη ακτύνα η λήξη αυτού, του πρώτου, σταδίου έχει καθοριστεί κατά την διάρκεια του ένατου γήινου μήνα, οπότε και αρχίζει το επόμενο στάδιο, με την λήξη της κυοφορίας και την γέννησή μας.

Η ψυχή φέρει τις μνήμες, από προηγούμενες ενσαρκώσεις της, που χρειαζόμαστε για τον παρόντα βίο, καθώς και την διάρκειά του, ρυθμίζει τις βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου, που είναι ο καθ΄ ύλην υπεύθυνος ώστε να είναι λειτουργικό το φυσικό μας σώμα.

Μέσω της ψυχής, ο ανώτερος εαυτός μας, λαμβάνει τις πληροφορίες που χρειάζεται, τα συναισθήματα που παράγουμε κάθε στιγμή, αναλόγως με το στάδιο που βρισκόμαστε και μας δίνει κατευθυντήριες εντολές ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Ο προγραμματισμός του κάθε βίου της ακτύνας βρίσκεται καταγεγραμμένος, κατά εβδομήντα τοις εκατό, στην ψυχή μας και το υπόλοιπο τριάντα τοις εκατό το διαχειριζόμαστε εμείς κατά βούληση, πάντα μέσα στα όρια του προγραμματισμού μας.

Δηλ. αν φανταστούμε το 70% σαν μια λεωφόρο με πολλούς διαδρόμους, εμείς μπορούμε να κινηθούμε σε όποιον διάδρομο θέλουμε ή ακόμη και να αλλάξουμε διάδρομο, όμως, πάντοτε, μέσα στα όρια της λεωφόρου.

Κάθε μονοπάτι, στο οποίο βαδίζουμε, περιέχει τα δικά του γεγονότα που θα συναντήσουμε σ' αυτό και επειδή κάθε γεγονός μας κάνει να παράγουμε διαφορετικά συναισθήματα από κάποιο άλλο, βιώνουμε καταστάσεις και συναισθήματα, ανάλογα του μονοπατιού, ας πούμε, που επιλέγουμε.

Όλα αυτά τα εισπράττει ο ανώτερος εαυτός μας, μέσω της ψυχής που λειτουργεί σαν πομποδέκτης...

Η ψυχή είναι αιώνια, δεν καταναλώνεται, δεν αλλοιώνεται, δεν διαβρώνεται, όμως "δένεται" με το φυσικό σώμα που κατευθύνει στο πεδίο ενσάρκωσης, γι' αυτό και υπάρχει μια διαδικασία, κατά το τέλος της ενσάρκωσης, που ακολουθείται έως ότου εγκαταλείψει το πεδίο και επιστρέψει...

Έπονται αναρτήσεις, σχετικά...