Η εμφάνιση των ακτύων ( 1)

Οι πρώτοι έποικοι, που είναι οντότητες,  είναι εντεταλμένοι να δώσουν τελική μορφή σε κάθε πλανήτη αναλόγως με τον προορισμό του. Βάζουν δηλαδή, τις τελευταίες «πινελιές» έτσι ώστε να συνάδει απόλυτα με τις ανάγκες των ακτύων που θα επανδρώσουν το κάθε ηλιακό σύστημα με τους πλανήτες του, ως πεδίο ενσάρκωσης.  

Διαμόρφωση ατμόσφαιρας, προϋποθέσεις ανακύκλωσης των συστατικών του πλανήτη για να διατηρεί την ικανότητά του να φιλοξενεί το είδος ζωής για το οποίο είναι προορισμένος, απορροφητικότητα των συμπαντικών ενεργειών για να έχει την ικανότητα αυτοΐασης κ.α.

Φυσικά έχει διαμορφωθεί, αναλόγως, και ο ήλιος κάθε πλανητικού.

Τα ηλιακά και οι πλανήτες τους δεν είναι αποκλειστικότητα του Δημιουργού τους, αφού οντότητες άλλων ειδών έχουν πρόσβαση, σ’ αυτά αρκεί να ανήκουν στην ίδια υπαρξιακή διάσταση. 

Επομένως μπορούν να εγκατασταθούν και άλλα είδη οπουδήποτε.

Το κριτήριο επιλογής,  για κάθε είδος, είναι οι ανάγκες του για τους πόρους που υπάρχουν σε κάθε ηλιακό. Αυτό οδηγεί σε μάχες κατάκτησης, μέχρι την πλήρη κυριαρχία πάνω σ’ αυτό.

Οι έποικοι του ανθρώπινου είδους βρήκαν στο δικό μας ηλιακό σύστημα, εποίκους άλλου είδους οι οποίοι είχαν φτάσει, ήδη και είχαν αρχίσει την διαμόρφωση με βάση τα δικά τους κριτήρια και τις δικές τους ανάγκες.

 Όπως ήταν φυσικό άρχισε διαμάχη, πόλεμος μεταξύ των ειδών, σχεδόν, σε ολόκληρο το ηλιακό, όπου βρίσκονταν οι δράκοι, οι λεγόμενοι, εδώ στη Γη,  Ανουνάκι η οποία κατέληξε στον περιορισμό τους, όσων δεν εγκατέλειψαν, στην θάλασσα και σε μεγάλες κοιλότητες του φλοιού.

Οι λόγοι του πολέμου ήταν και εδώ, κάποια στοιχεία, απαραίτητα και στα δύο είδη, όπως προϋποθέσεις δημιουργίας υγρού νερού, ο χρυσός, το ήλιον, ο άνθρακας και άλλα, στοιχεία  που είναι σημαντικά για τις οντότητες.

Το ανθρώπινο είδος είναι κυρίαρχο, όπου υπάρχει, λόγω υπέρτερης τεχνολογίας και πνευματικής ανωτερότητας. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αυτό που θέλει, αργά ή γρήγορα το αποκτά.

Την ευθύνη και εποπτεία του όλου εγχειρήματος, αλλά και της συνέχισης ύπαρξης των ακτύων, την αναλαμβάνει πάντοτε κάποια υπερδιαστατική οντότητα (οντότητα πέραν των υπαρξιακών διαστάσεων) που, με την ενέργειά της καθοδηγεί τις κατάλληλες και συμβατές με το πεδίο δυνάμεις, ώστε όλα να βαίνουν αρμονικά με την συνεχή δημιουργία.

Οι υπερδιαστατικές οντότητες είναι καθαρά ενεργειακές φωτεινές υπάρξεις οι οποίες μπορούν να στείλουν την ενέργειά τους σε οποιοδήποτε επίπεδο ύπαρξης θέλουν, μέσω οντοτήτων που είναι συμβατές, ενεργειακά, με αυτό το πεδίο. 

Οι ίδιες δεν μπορούν ούτε να πλησιάσουν υλικά σώματα (ήλιους, πλανήτες) διότι κανένα υλικό σώμα δεν αντέχει την ενέργειά τους. 

Αν, για παράδειγμα, μια τέτοια υπεροντότητα πλησίαζε σε απόσταση μερικών εκατοντάδων ετών φωτός κάποιο ηλιακό σύστημα, θα το κατέστρεφε…