Η εμφάνιση των ακτύων (2)

Η δημιουργία δεν σταματάει ποτέ. Αυτή είναι συμπαντική νομοτέλεια.  

Όλα, από οντότητες μέχρι ουράνια σώματα, πολλαπλασιάζονται με βάση συνολικό πρόγραμμα δημιουργίας κι αυτό είναι αέναο.

Η διατήρηση των δημιουργημάτων εναπόκειται στις οντότητες οι οποίες είναι εντεταλμένες για κάθε τι που πρέπει, σε κάθε τομέα, να γίνει για την ομαλή ροή όλων των συνιστωσών, έτσι ώστε όλα να βαίνουν όπως έχει ορισθεί.

 Αντιμετωπίζονται δηλ. έκτακτες καταστάσεις που δημιουργούνται για διάφορους λόγους, σε κάθε στάδιο και επίπεδο της δημιουργίας. 

Το ίδιο συμβαίνει και στο δικό μας πεδίο ενσάρκωσης, την Γη.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, κάποιες υπεροντότητες είναι υπεύθυνες για όλο αυτό επειδή αυτές μόνο γνωρίζουν ολόκληρο το σχέδιο.  Αυτές ορίζουν κατάλληλες οντότητες, αναλόγως του επιπέδου και συμβατές με αυτό, να μπορούν δηλ. να έχουν σ’ αυτό φυσική παρουσία, έτσι ώστε να επεμβαίνουν και πρακτικά, εκτός από ενεργειακά, όποτε αυτό είναι απαραίτητο.

Ας πάμε τώρα στο δικό μας πεδίο, επιγραμματικά. (Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται είναι αυτά που έχουν επικρατήσει ).

Η διάρκεια (βάρδια) κάθε υπεύθυνης υπεροντότητας, για κάθε τομέα ευθύνης της είναι γύρω στις 50.000 γήινα χρόνια. Ακολούθως αναλαμβάνει η επόμενη με τις δικές της δυνάμεις, όπως έχει προειπωθεί.

Εξ’ αρχής, όλα πήγαιναν καλά, άσχετα με την παρουσία των ερπετών στο πεδίο μας. Ήταν απομονωμένοι και αραιά και πού, γίνονταν απλά, ενοχλητικοί. Τίποτε πιο σοβαρό.

Όταν ανέλαβε ο Κρόνος και η Ρέα (αρσενική και θηλυκή ενέργεια), που διαδέχτηκε τον Ουρανό και τη Γαία, συνεχίστηκε η ροή αρμονικά για τις πρώτες 10-12 χιλιάδες έτη. Οι ακτύες βρίσκονταν σε ευδαιμονία και ήταν όλα λυμένα. Αυτό τις οδήγησε σε ατονία και σε πλημμελή αντίληψη της πραγματικότητας που βίωναν.

Οι «επιτετραμμένοι»  του Κρόνου απολάμβαναν  πλήρους εμπιστοσύνης από τις ακτύες, λόγω του ότι, αυτές, δεν είχαν κανένα πρόβλημα και ασχολούνταν η κάθε μία  μ’ αυτό που έπρεπε να κάνει.

Όμως ο Κρόνος, είχε αποφασίσει να πάρει άλλον δρόμο απ’ αυτόν που όριζε το καθήκον του, διότι είχε αυτήν την δυνατότητα λόγω «μεγέθους» (εξ ου και ο "πεπτωκός άγγελος" των διαφόρων θρησκειών), όπως την είχαν και οι υπόλοιπες οντότητες της υπαρξιακής του διάστασης. Και εξ’ αιτίας τούτου, οι δυνάμεις  επιτήρησης, στον τομέα ευθύνης του, εργάζονταν για τους σκοπούς του, έχοντας ξεφύγει από το πραγματικό τους καθήκον, εν αγνοίαν τους.

Άρχισαν λοιπόν, βιολογικά και όχι μόνο πειράματα τα οποία δεν ήταν σύμφωνα με τους ορισμούς της δημιουργίας και τις υποχρεώσεις του. Στόχος του να δημιουργήσει δικά του είδη που θα εξυπηρετούσαν τις επιδιώξεις του.

Ταυτόχρονα άρχισε να στερεί δυνατότητες, κυρίως επικοινωνίας, από τις ακτύες, που μέχρι τότε υπήρχαν οι οποίες γνώριζαν τον σκοπό τους, γιατί ενσαρκώθηκαν, τον ρόλο που έπαιζαν στο πεδίο, το ποσοστό ελεύθερης βούλησής τους, κάτι που πρόσεχαν ιδιαίτερα, καθώς και την προσωρινότητά τους.

Αυτό το ποσοστό ελεύθερης βούλησης μπήκε στο στόχαστρο των προδοτικών δυνάμεων του Κρόνου που με διάφορα μέσα και επηρεασμούς, όπως ακολασίες ακτύων, εύκολη ζωή, προσήλωση σε πιο «ρηχές» επιδιώξεις και ταυτόχρονα με τον συνεχή αποπροσανατολισμό του νου, από τον σκοπό τους, επέφερε την λήθη στους γήινους εγκεφάλους των ακτύων.

Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν, με δική τους ευθύνη, την επαφή και τη γνώση που είχαν για την υπόστασή τους….